ARTYKUŁ ORYGINALNY
DIAGNOZA ROZWOJU I PERSPEKTYWY WSPARCIA GRUP PRODUCENCKICH W POLSCE
 
Więcej
Ukryj
1
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie Warsaw University of Life Sciences
 
 
Data publikacji: 11-07-2018
 
 
Autor do korespondencji
Aleksandra Chlebicka   

dr Aleksandra Chlebicka Warsaw University of Life Sciences Faculty of Economic Sciences Nowoursynowska St. 166; 02-787 Warsaw, Poland phone: +48 22 59 34 239
 
 
Economic and Regional Studies 2013;6(4):31-42
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem artykułu była ocena dotychczasowego procesu organizowania się producentów rolnych w grupach producenckich w Polsce oraz określenie dalszych kierunków rozwoju tej formy współpracy. W opracowaniu przedyskutowano wskazywane w literaturze czynniki determinujące rozwój grup producenckich, następnie poddano analizie ramy prawne oraz politykę wsparcia grup producenckich w Polsce. Obecny poziom zrzeszenia producentów w grupach producentów rolnych oraz grupach producentów owoców i warzyw jest dalece niewystarczający. Pomimo nie tak malej liczby grup producenckich – ponad 1500 podmiotów, liczba zrzeszonych rolników wciąż stanowi niewielki (poniżej 3%) odsetek producentów rolnych korzystających ze wsparcia w ramach polityki rolnej. Ponadto funkcjonujące grupy wciąż dysponują niewielkim potencjałem produkcyjnym – wprowadzają na rynek ok. 6% całkowitej produkcji. W ożywieniu procesu zrzeszania się rolników istotne znaczenie miały środki finansowe kierowane do tych podmiotów w ramach Programów Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw. Projektowane obecnie na lata 2014-2020 rozwiązania powinny zachęcać do tworzenia większych grup producenckich, a także promować współpracę już istniejących grup. Analizę przeprowadzono z wykorzystaniem danych wtórnych, w tym niepublikowanych danych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
 
REFERENCJE (13)
1.
Chlebicka, A., Fałkowski, J., Wołek, T. (2009), Powstawanie grup producentów rolnych a zmienność cen, Zagadnienia Ekonomiki Rolnej, 2, 59-73.
 
2.
Chlebicka, A. (2011), Czynniki wpływające na sukces grup producentów rolnych, Journal of Agribusiness and Rural Development, 4 (22), 31-39.
 
3.
Chloupkova, J., Svendsen G.H.L., Svendsen, G.T. (2003), Building and Destroying Social Capital: The Case of Cooperative movements in Denmark and Poland, Agriculture and Human Values 20, 355-369.
 
4.
Collion M., Rondot P. (2001), Investing in rural producer organisations for sustainable agriculture, World Bank.
 
5.
Domagalska-Grędys (2012), Rozwój gospodarstw rolnych poprzez działania grupowe producentów, Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego, 2012.
 
6.
Domagalski A., Organizowanie się gospodarcze polskich rolników po 1990 roku Spółdzielczy Instytut Badawczy Krajowa Rada Spółdzielczości, Warszawa.
 
7.
Fulton M. (1999), Cooperatives and Member Commitment, The Finish Journal of Business Economics, Nr 4, s. 420-425.
 
8.
International Federation of Agricultural Producers (1992), Towards self-supporting farmers’ organisations.
 
9.
Karasiewicz G. (2001), Systemy dystrybucji artykułów spożywczych na rynku polskim. Diagnoza i koncepcja zmian, Wydawnictwa Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa s. 115-116,.
 
10.
Kożusznik B. (2007), Zachowania człowieka w organizacji, PWE, Warszawa, s. 74-95 Krzyżanowska K. (2003), Przedsiębiorczość zespołowa rolników i jej uwarunkowania, Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
 
11.
Matysiak A. (1999), Źródła kapitału społecznego, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław, s. 61.
 
12.
Morrow J., Hansen M., Batista J. (2003), Trust andIts Impact on Members of a Farmer Marketing Cooperative, working paper, B righam Young U niversity.
 
13.
Murray C.(2005), Social Capital and Cooperetion In Central and Eastern Europe, A Theoretical Perspective, ICAR Discussion Paper 9, Humbold University Berlin.
 
eISSN:2451-182X
ISSN:2083-3725
Journals System - logo
Scroll to top