ARTYKUŁ PRZEGLĄDOWY
WYBRANE ASPEKTY DORADZTWA ROLNICZEGO W POLSCE
 
Więcej
Ukryj
1
Warsaw University of Life Sciences Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
 
 
Data publikacji: 05-07-2018
 
 
Autor do korespondencji
Anna J. Parzonko   

dr inż. Anna J. Parzonko, Warsaw University of Life Sciences, Department of Education, Communication and Consulting Economics, Nowoursynowska 166, 02-787 Warsaw, Poland; phone: +48 507-833-688
 
 
Economic and Regional Studies 2016;9(3):121-131
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Przedmiot i cel pracy: Celem artykułu jest przedstawienie wybranych aspektów doradztwa rolniczego w Polsce jako jednego z ważniejszych ogniw transferu wiedzy wpływających na rozwój rolnictwa i obszarów wiejskich. Materiały i metody: Na podstawie analizy dostępnej literatury i obowiązujących aktów prawnych podjęto próbę przedstawienia zmian, jakie zachodziły zarówno pod względem zorganizowania doradztwa rolniczego w Polsce, jak i w treściach merytorycznych realizowanych przez służby doradcze. Na podstawie źródeł wtórnych określono także zauważalne tendencje zmian w systemie doradztwa rolniczego w Polsce. Wyniki: W artykule szczególną uwagę zwrócono na potrzebę stworzenia takiego systemu doradztwa rolniczego, tak by wszystkie instytucje i organizacje go tworzące miały warunki do wypracowania skutecznych form współpracy na rzecz rozwoju obszarów wiejskich. Wnioski: Ośrodki doradztwa rolniczego nie mają możliwości realizacji wszystkich nakładanych na nie zadań i pojawia się szansa dla nowych podmiotów np. prywatnych firm doradczych.
 
REFERENCJE (25)
1.
Acocella N. (2002), Zasady polityki gospodarczej. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
 
2.
Bronikowski W. (1938), Agronomia społeczna jako środek polityki rolniczej. Wydawnictwo PINGW Puławy, Warszawa.
 
3.
Brownsford K. (1907), Przyczynek do rozwoju kółek rolniczych. Wydawnictwo Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań.
 
4.
Drygas M. (2001), Wiedza rolnicza jako podstawa działań edukacyjnych na obszarach wiejskich, W: M. Drygas, J. Kania, A. Wiatrak (red.), Kierunki rozwoju doradztwa rolniczego w Polsce na tle tendencji światowych. Wydawnictwo IRWiR PAN, Warszawa.
 
5.
Działalność jednostek doradztwa rolniczego w latach 2010–2013 (I półrocze). https://www.nik.gov.pl/plik/id..., s. 11 (data dostępu: 15.02.2016 r.).
 
6.
Jones G. E., Garforth C. (1997), The history, Development, and Future of Agricultural Extension, In B. E. Swanson, In: R. P. Bentz, A. J. Sotranko (eds.), Improving agricultural extension. A reference manual. Food and Agriculture Organization, Rome, s. 3-13.
 
7.
Kania J. (2011), Doradztwo rolnicze wobec wielofunkcyjności rolnictwa i obszarów wiejskich. Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, nr 2.
 
8.
Kiełbasa B. (2015), Doradztwo rolnicze w procesie identyfikacji i likwidowania barier zarządzania gospodarstwem rolnym przez młodych rolników, W: A. J. Parzonko (red.), Turystyka i Rozwój Regionalny. Przedsiębiorczość w rozwoju regionalnym. Nr 4, Wydawnictwo SGGW, Warszawa, s. 46.
 
9.
Kujawiński W. (2011), Nowy słownik metodyczny doradcy rolniczego. Wydawnictwo Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie, Poznań.
 
10.
Kuźma J. (1986), Doradztwo rolnicze. PWN, Warszawa.
 
11.
Matejuk J. (2009), Instytucje ekonomiczne i ich rola w gospodarce. Zarządzanie zmianami. Biuletyn POU” nr 10(32), http://www.wsz-pou.edu.pl/biul... (data dostępu: 05.05.2015 r.).
 
12.
Maziarz Cz. (1986), Andragogika rolnicza, W: Encyklopedia oświaty i kultury dorosłych. K. Wojciechowski (red.), Wydawnictwo Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, s. 27.
 
13.
Ommani A. R. (2011), Analyzing Efficiency of Agricultural Extension Programs by Participatory Rural Appraisal (PRA). Journal of American Science, 7(2), s. 54.
 
14.
Pabich A. (2016), Zatrudnienie w ośrodkach doradztwa rolniczego w 2015 roku. Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, nr 1.
 
15.
Parzonko A. J. (2006), Rola doradztwa w rozwoju rolniczych grup producenckich. Wydawnictwo SGGW, Warszawa, s. 36.
 
16.
Rasz H., Stankiewicz D. (2004), Systemy doradztwa rolniczego w krajach Unii Europejskiej. Kancelaria Sejmu, Biuro Studiów i Ekspertyz, Informacja nr 1049, Warszawa, s. 6-7.
 
17.
Rozporządzenie MRiRW z 07 maja 2008 o akredytacji podmiotów świadczących usługi doradcze. (Dz.U. No. 89. 546 z późn. zm.).
 
18.
Rozporządzenie Rady (WE) nr 73 /2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniającym rozporządzenia (WE) nr 1290/2003, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) 1782/2003, Dz.U. L 30 z 31.1.2009 r.
 
19.
Sikorska-Wolak I., Krzyżanowska K., Parzonko A. (2014), Doradztwo w zmieniającej się sytuacji społeczno-ekonomicznej obszarów wiejskich. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
 
20.
Urban M. (1966), Wybrane zagadnienia poradnictwa rolniczego. RZDD, Targoszyn.
 
21.
Ustawa z 14 grudnia 1995 r. o izbach rolniczych (Dz. U. Nr. 1, poz. 81 z późn. zm.).
 
22.
Ustawa z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2004 r. Nr 251, poz. 2507, z późn . zmianami).
 
23.
Użytkowanie gruntów i powierzchnia zasiewów w 2015 r., GUS 2016.
 
24.
Wiatrak A. P. (2013), Doradztwo rolnicze w literaturze – stan badań krajowych i europejskich nad doradztwem rolniczym, W: J. Kania, L. Leśniak (red.), Publiczne doradztwo rolnicze wobec wyzwań przyszłości i oczekiwań mieszkańców wsi. Wydawnictwo CDR w Brwinowie Oddział w Krakowie, Kraków, s. 21.
 
25.
WYKAZ-PODMIOTOW-UPRAWNIONYCH-DO-DORADZANIA-w-ramach-dzialania-Korzystanie-z-uslug-doradczych-przez-rolnikow-i-posiadaczy-lasow-objetego-Programem-Rozwoju-Obszarow-Wiejskich-na-lata-2007-2013. https://bip.minrol.gov.pl/Reje... (data dostępu: 09.06.2016 r.).
 
eISSN:2451-182X
ISSN:2083-3725
Journals System - logo
Scroll to top