Współcześnie możemy obserwować nasilający się proces globalizacji działalności gospodarczej, który zachodzi na poziomach: przedsiębiorstw, rynków, gałęzi gospodarki oraz całej gospodarki. W niniejszym artykule przyjęto perspektywę gałęzi gospodarki jaką jest przemysł chemiczny. Kluczowym aspektem funkcjonowania w coraz bardziej umiędzynarodawiającej się gospodarce jest konkurencyjność. Rozpatrując zagadnienia konkurencyjności w kontekście globalnym warto wykraczać poza ramy pojedynczych organizacji i analizować ją z perspektywy państw i regionów (rozumianych jako bloki państw). Celem artykułu jest ocena konkurencyjności regionu Europy na światowym rynku produktów chemicznych. Dobór regionu i gałęzi miał charakter celowy. W opracowaniu wykorzystano metodę studiów literaturowych, dane wtórne gromadzone i publikowane przez Europejską Izbę Przemysłu Chemicznego, Biuro Statystki Pracy USA oraz dane Banku Światowego, jak również metodę z obszaru zarządzania strategicznego tj. analizę luki strategicznej. Kraje Europy, a w szczególności kraje UE-27 wykazują lukę niedoboru w stosunku do tempa rozwoju globalnego rynku produktów chemicznych. W rezultacie UE-27 szybko traci udziały w rynku światowym. Pozycja strategiczna UE-27 dramatycznie słabnie, co oznacza zmniejszanie się konkurencyjności UE-27 w stosunku do innych regionów globu. Kluczowych przyczyn tego zjawiska należy upatrywać z jednej strony w wysokich kosztach pracy, ale również w restrykcyjnej polityce w zakresie środowiska i bezpieczeństwa prowadzącej do zjawiska, które można określić jako „hiper-regulacja”. Unia Europejska narzucając restrykcyjne regulacje zdaje się liczyć na zwiększenie konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich wskutek rozwoju proekologicznych technologii. Problemem tej polityki jest jednak pogarszanie pozycji konkurencyjnej poddanych „hiper-regulacji” przedsiębiorstw UE w krótkim okresie bez gwarancji zbudowania przewagi konkurencyjnej w dalszej przyszłości.