ARTYKUŁ ORYGINALNY
WYKORZYSTANIE INSTRUMENTÓW MARKETINGU TERYTORIALNEGO NA
OBSZARACH WIEJSKICH WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO
			
	
 
Więcej
Ukryj
	
	
									
				1
				Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
				 
			 
										
				
				
		
		 
			
			
		
		
		
		
		
			
			 
			Data publikacji: 02-07-2018
			 
		 			
		 
	
							
									
		
	 
		
 
 
Economic and Regional Studies 2011;4(2):66-75
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem opracowania jest przedstawienie wybranych instrumentów z zakresu marketingu terytorialnego kierowanych przez władze samorządowe wybranych gmin województwa warmińsko-mazurskiego do przedsiębiorców. Rozważania oparto na wynikach badań empirycznych przeprowadzonych w 2008 r. w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich województwa warmińsko-mazurskiego oraz analizie poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego gmin, przeprowadzonej z wykorzystaniem miernika Hellwiga. Przekrój gmin według miernika rozwoju Hellwiga pozwolił na odnotowanie wyraźnych różnic w nakładach na promocję gospodarczą gminy. Gminy o wyższym poziomie rozwoju charakteryzowało bardziej holistyczne podejście do marketingu terytorialnego, podczas gdy gminy najsłabsze skupiały się na marketingu minimalistycznym. Wynikać to mogło przede wszystkim z ograniczoności środków finansowych przeznaczanych w budżecie na promocję gminy, zwłaszcza w gminach o niższym poziomie rozwoju, w których wpływy do budżetu były niższe w porównaniu z innymi badanymi jednostkami, i w których relatywnie większy udział procentowy wydatków budżetowych stanowiły inwestycje „twarde”. Badania wykazały również, iż w jednostkach o wyższym i średnim poziomie rozwoju stosowano szerszy wachlarz instrumentów wspierania przedsiębiorczości, niż w gminach o niższym poziomie rozwoju, gdzie posługiwano się jedynie instrumentami cenowymi i podatkowymi. Wśród instrumentów stosowanych przez samorządy gminne przeważały formy pasywne, niewymagające inwencji, starań czy też aktywności władz. Inwestorzy dostrzegali starania władz i walory obszarów podmiejskich – tam właśnie rejestrowano w 2010 r. kilkakrotnie więcej firm w przeliczeniu na 10 tys. ludności niż  w obszarach wiejskich oddalonych.
		
	
		
REFERENCJE (35)
			
	1.
	
		Baranowska-Janota M., Korzeniak G. (1991), Zasady turystycznego użytkowania i ochrony parków krajobrazowych. Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, Kraków.
		
	 
	 
 			
	2.
	
		Błaszczyk A. (2004), Kształtowanie samorządu lokalnego w Europie. W: Sikorska-Wolak I. (red.): Turystyka w rozwoju lokalnym. SGGW Warszawa.
		
	 
	 
 			
	3.
	
		Christaller W. (1964). Some considerations of tourism location in Europe: The peripheral regionsunder-developed countries-recreation areas. Papers in Regional Science, Volume 12, Number 1, December 1964 W: 
http://www.springerlink.com/co... 77u7067/fulltext.pdf?page=1 (dostęp 16.01.2009).
 
	 
 			
	4.
	
		Dziemianowicz W., Juchniewicz M., Samulowski W., Szmigel K. (2006), Konkurencyjność i innowacyjność gospodarki Warmii i Mazur, Urząd Marszałkowski Województwa Warmińsko-Mazurskiego, Warszawa-Olsztyn.
		
	 
	 
 			
	5.
	
		Fedyszak-Radziejowska B. (2006), Kapitał społeczny wsi – w poszukiwaniu utraconego zaufania. W: Szafraniec K. (red.): Kapitał ludzki i zasoby społeczne wsi. Ludzie – społeczność lokalna – edukacja. Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	6.
	
		Gawroński H. (2010), Zarządzanie strategiczne w samorządach lokalnych, Wolters Kluwer Polska, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	7.
	
		Grzebyk B. (2003), Szanse i ograniczenia rozwoju przedsiębiorczości na obszarach prawnie chronionych (na przykładzie gminy Baligród). W: Czudec A. (red.): Regionalne uwarunkowania ekonomicznego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich, tom 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów, s. 296-297.
		
	 
	 
 			
	8.
	
		Grzebyk B. (2004), Rozwój przedsiębiorczości na obszarach prawnie chronionych (na przykładzie powiatu bieszczadzkiego). Maszynopis rozprawy doktorskiej pod kierunkiem prof. dr hab. B. Klepackiego, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Wydział Ekonomiczno-Rolniczy.
		
	 
	 
 			
	9.
	
		Grzebyk B. (2008), Rozwój działalności pozarolniczej na terenach przyrodniczo cennych. Wieś Jutra, październik 10(123).
		
	 
	 
 			
	10.
	
		Hellwig Z. (1968), Zastosowanie metody taksonomicznej do typologicznego podziału krajów ze względu na poziom rozwoju i strukturę kwalifikowanych kadr. Przegląd Statystyczny Nr 4, 307-328.
		
	 
	 
 			
	11.
	
		Kamińska W. (2002), Rola samorządu gminnego w rozwoju pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarach wiejskich. W: Kamińska W. (red.): Wielofunkcyjna gospodarka na obszarach wiejskich. Kieleckie Towarzystwo Naukowe, Kielce.
		
	 
	 
 			
	12.
	
		Kisiel R., Babuchowska K., Mierzejewska J. (2006), Działania władz lokalnych wspierające rozwój obszarów wiejskich. W: Adamowicz M. (red.): Samorządy i społeczności lokalne w zrównoważonym rozwoju obszarów wiejskich. Wyd. SGGW, Warszawa, s. 11-19.
		
	 
	 
 			
	13.
	
		Kłodziński M. (1997), Istota wielofunkcyjnego rozwoju terenów wiejskich. W: Kłodziński M., Rosner A. (red.): Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania i możliwości wielofunkcyjnego rozwoju wsi w Polsce. Wyd. SGGW, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	14.
	
		Kobyliński R. (2001): Wybrane problemy rozwoju przedsiębiorczości na obszarach chronionych. W: Kłodziński M. (red.): Gospodarka, człowiek, środowisko na obszarach wiejskich. IRWiR PAN, Warszawa 2001.
		
	 
	 
 			
	15.
	
		Krzyżanowska K. (2006), Rola stowarzyszeń agroturystycznych i samorządów lokalnych w rozwoju turystyki wiejskiej. W: Adamowicz M. (red.): Rola samorządu w zarządzaniu rozwojem lokalnym i regionalnym, Wydawnictwo PWSZ w Białej Podlaskiej, Biała Podlaska.
		
	 
	 
 			
	16.
	
		Kutkowska B. (2007), Kierunki rozwoju obszarów wiejskich zlokalizowanych na terenach o dużych walorach przyrodniczych. Wieś i rolnictwo, nr 3 (136).
		
	 
	 
 			
	17.
	
		Kuźniar W. (2007), Wdrażanie marketingu terytorialnego na poziomie gminy jako innowacyjna forma zarządzania jednostką terytorialną. W: Makarski S. (red.): Ttransfer wiedzy i działań innowacyjnych w obszarze agrobiznesu uwarunkowania, mechanizmy, efekty. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów, s. 192-199.
		
	 
	 
 			
	18.
	
		Lewandowski J. (2002), Wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich. W: Kamińska W. (red.): Wielofunkcyjna gospodarka na obszarach wiejskich. Kieleckie Towarzystwo Naukowe, Kielce.
		
	 
	 
 			
	19.
	
		Lizińska W, Nazarczuk J. (2008), Działania władz lokalnych gmin województwa warmińskomazurskiego w aspekcie przyciągania inwestorów zewnętrznych. Zeszyty Naukowe SERiA tom X, zeszyt 2, s. 148-153.
		
	 
	 
 			
	20.
	
		Marks M. (2005), Wpływ aktywności promocyjnej na rozwój lokalny gmin wiejskich w województwie łódzkim. Wieś i rolnictwo, nr 1 (126), s. 98-114.
		
	 
	 
 			
	21.
	
		Młynarczyk K., Marks E. (2005), Przyrodnicze i kulturowe uwarunkowania kształtowania produktu turystycznego na Warmii i Mazurach. W: Pieńkos K.: Konkurencyjność polskiego produktu turystycznego. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa.
		
	 
	 
 			
	22.
	
		Niedzielski E. (2000), Przedsiębiorczość gospodarcza i bezrobocie na obszarach wiejskich. Wydawnictwo UWM, Olsztyn.
		
	 
	 
 			
	23.
	
		Noworól A. (2006), Planowanie rozwoju lokalnego. W: Imiołczyk B. (red.): ABC samorządu terytorialnego. Poradnik nie tylko dla radnych. Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej.
		
	 
	 
 			
	24.
	
		Okrasiński A. (2005), Jak wypromować gminę, czyli marketing terytorialny. Gazeta Prawna, Urząd i Obywatel, 5 października (nr 194), s. 4-5.
		
	 
	 
 			
	25.
	
		Podstawka M., Babuchowska K. (2006), Wykorzystanie instrumentów planistycznych w zarządzaniu gminą. W: Adamowicz M. (red.): Rola samorządu w zarządzaniu rozwojem lokalnym i regionalnym, Wydawnictwo PWSZ w Białej Podlaskiej, Biała Podlaska.
		
	 
	 
 			
	26.
	
		Pomianek I. (2010), Poziom rozwoju społecznogospodarczego obszarów wiejskich województwa warmińsko-mazurskiego. Acta Sci. Pol. Oeconomia 9(3), s. 227–239.
		
	 
	 
 			
	27.
	
		Pomianek I. (2009), Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania rozwoju przedsiębiorczości na obszarach wiejskich na przykładzie województwa warmińsko-mazurskiego. Maszynopis rozprawy doktorskiej pod kierunkiem prof. dr hab. J. Sawickiej, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, Wydział Nauk Ekonomicznych.
		
	 
	 
 			
	28.
	
		Rumpel P., Siwek T. (2006), Marketing terytorialny a kreowanie regionów: przykład czeski. Przegląd Geograficzny, 78, 2, s. 191–205.
		
	 
	 
 			
	29.
	
		Sekuła A. (2009): Marketing terytorialny. W: Strzelecki G. (red.): Gospodarka regionalna i lokalna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 266-295.
		
	 
	 
 			
	30.
	
		Szromnik A. (2007), Marketing terytorialny. Miasto i region na rynku. Wolters Kluwer Polska sp. z o.o., Warszawa.
		
	 
	 
 			
	31.
	
		Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2006 r. Nr 121 poz. 844 - tekst jednolity).
		
	 
	 
 			
	32.
	
		Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2001 nr 62 poz. 627 z późn. zm.).
		
	 
	 
 			
	33.
	
		Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2003 nr 80 poz. 717 z późn. zm.).
		
	 
	 
 			
	34.
	
		Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 1990 Nr 16 poz. 95 z późn. zm.).
		
	 
	 
 			
	35.
	
		Woźniak M. (2003), Rola samorządu w systemie kształtowania ekologicznego wizerunku gminy. W: Czudec A. (red.): Regionalne uwarunkowania ekonomicznego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów.